سنجش پایداری کشاورزی در مناطق روستایی (مطالعه‎ی موردی: مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان روانسر)

توسعه‎ی پایدار هر کشوری وابسته به پایداری نظام کشاورزی است. در کشورهایی که وابسته به اقتصاد روستایی هستند، توسعه‎ی پایدار کشاورزی به‎دلایل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی از اهمیت زیادی برخوردار است. از این­رو هدف اصلی این پژوهش، بررسی وضعیت پایداری کشاورزی در مناطق روستایی است که به‎صورت مطالعه‎ی موردی در بخش مرکزی شهرستان روانسر انجام شده است. روش پژوهش در این بررسی از نوع توصیفی ـ تحلیلی و پیمایشی است. جامعه‎ی آماری این پژوهش شامل کشاورزان ساکن در روستاهای بخش مرکزی شهرستان روانسر است (4209 = N) که با استفاده از فرمول کوکران، نمونه­ای به حجم 188 نفر از بین آنها با روش نمونه­گیری طبقه­ای انتخاب شده و با ابزار پرسش‎نامه، مورد مطالعه قرار گرفته­اند. ضریب آلفای کرونباخ به­منظور تشخیص پایایی پرسش‎نامه­ها محاسبه شده است که در این پژوهش برای سه بخش پرسش‎نامه 79/0، 73/0 و 72/0 درصد به­دست آمده است که حاکی از مناسب بودن ابزار پژوهش بوده است. نتایج حاصل از طریق تجزیه و تحلیل‎های آماری در نرم‎افزار SPSS نشان می­دهد که وضعیت 55 درصد از کشاورزان در گروه ناپایدار، 5/36 درصد در گروه تاحدی پایدار و 5/8 درصد در گروه پایدار قرار گرفته­اند. همچنین در بُعد شاخص‎ها نیز؛ 70/38 درصد از شاخص‎ها در گروه ناپایدار، 58/22 درصد در گروه تاحدی پایدار و 70/38 درصد در گروه پایدار قرار گرفته­اند.